कबिता-"कम्जाेरी"

-"कम्जाेरी"

अन्तुकाे डाडाँसम्म
साक्षात्कार भएर अाएका मेरा एक हुल अाकँक्षाहरू
मध्यरातमा एकाएक हराउनु
सानाे छँदा मैले लगाउने भाेटाहरू
वयस्कमा खाेज्दा समेत नपाउनु
म कम्जाेर हुनु हाे !

जसरी खेतका गह्राहरूमा 
मेरी अामाले मासका विऊहरू काेपेर
उखेल्नै जानू नपर्ने गरि हराउछन्
र हुन्छ मेरी अामाकाे मन खिन्न

एउटी किसाेरी
जवानीले पाेख्त वसन्तमा
साेह्रै शृङ्गार गरेर बारम्बार दाैडीरहँदा
कुनै युवक फेलै नपर्दा चाैवाटाेमा
कति दुख्दाे हाे उसकाे मन उसैलाई याद हाेला
र याैटा माग्ने 
दिनभरी मन्दिरका अगाडि बसिरहँदा
अाफ्ना हातहरू फैलाउँदै खुम्च्याउँदै
एक मुठ्ठी चामल नपाउँदा 
कति पाेल्दाे हाे उसकाे भुँडी उसैलाई याद हाेला
तर हुने छैन यकिन रत्तिभर
याे स्वार्थी र कपट सँसारका यावत कु-हरूलाई
किनकी यहाँ
एउटी सुन्दर र असल किसाेरी हेरीन्न 
खराव र राम्रीहरू हेरीन्छ
नाङ्गाे र भाेकाे अावाज सुनिदैन
ढुङ्गा र गजुरहरू हेरीन्छ
र त भैरहेछन् यहाँ जिउन चाहानेहरू
म जस्तै लाचार र कम्जाेर !

याे दुनियाँ ठूलाे छ
यहाँका मानिसहरू ठूला छन्
उनिहरूकाे मन पनि विशाल छ
शिक्षित छन् ,
अझ भनाै याे दुनियाँनै असल छ
तर छैन्न्  याे सँसारमा 
दमाईले सिलाएकाे लुगाकाे तारीफ गर्नेहरू
सार्कीले सिलाएकाे जुत्ताकाे तारीफ गर्नेहरू
र देख्दिन मैले साच्चै भन्नू पर्दा
कामीले अर्जापेकाे सिरूपातेकाे गुणगाने गाउनेहरू
किनकी
यहाँका लुगा सिलाउन जान्नेहरू
कम्जाेर ठान्छन् दमाईहरूलाई
यहाँका जुत्ता मार्केट चलाउनेहरू
गन्ति गर्दैन्न सार्किहरूलाई
र खुकुरी भिरेर नेपाली बन्नेहरू
कायर ठान्छन् कामीहरूलाई
र बनाईरहन्छन् अाफ्ना पैतलाभित्र
जहाँबाट निस्किन न दिन्छन् यीनीहरूले
न निस्किन पाउँछन् कुल्चिएकाहरू !

तर मेराे याैटा बिन्ती छ
हे.. म जस्तै प्राणीहरू
म(हामी)लाई तिमीहरूकाे दाैलतकाे एक चिम्टी हाेईन
मानवताकाे एक हिस्सा न्याय देअाे
चाँहीदैन त्यति विघ्न हैसियत पनि
मेराे(हाम्राे) पाइलामा तगाराे नहाल
किनकी मैले(हामीले) पुग्नु छ 
त्याे प……र काे क्षितीजसम्म
जहाँकाे मधुराे बादलका हाँगाहरू भाँच्नु छ
र त्यही हाँगा टिपेर हिर्काउनु छ
२१ अाै सताब्दीकाे अपाङ्ग शरीरभरी !

© साैगात गजमेर विश्वकर्मा
-२३ वैसाख २०७३