"भारी सपनाहरू"-कबिता

" भारी सपनाहरू"

अाजकल,
दिनलाई रातले निल्नै लाग्दा
तिम्रा वयस्क यादका अनगिन्ति दाँतहरूले
मेराे मस्तिष्क दार्न थालेका छन् !

अाजकल,
लाखाै ताराहरू अाकाशमा झुन्डिँदा
भिज्दै सुक्दै गरेकाे चार चाेसे याे सिरानीले
उत्पातै मितेरी गाँसिरहेकाे छ !

र अाजकल,
अालर्मका घण्टिहरू बिहानै घन्किरहँदा
मेराे पुरै परीवारकाे खुराक बाेकेकाे राहदानीले
मेराे हात पाउ बसाल्न चाहन्छ !

मलाई थाहा छ ,
या त्याे डाँडाँघरे सुकविरेलाई थाहा छ
परदेशकाे यस्तै अमिला यथार्थहरू
जसले जग्गाकाे धनीपुर्जा महाजनलाई थमाई
अाफु बडेमानकाे विमान चढेर अाएकाे छ
र भएकाे छ गुलामी गर्नु पर्दा
साना साना भुसुना भन्दा सानाे !

वालुवाकाे कान्तिपुर महलभित्र छिरेर
कुनै दिन,
मैले पनि राखेकाे थिए
भारी सपनाहरू साैदा गर्ने चाहाना
र पालेकाे थिए मनभरी
लाली गुराँशका राता फुलहरू जस्तै
कल्कलाउँदा साहास
जुन साेचाईमै सिमित भयाे
जुन अतितमै विलिन भयाे !

भन्नेले  भनेका पनि हुन,
मैले याे खाडी छिर्नुभन्दा पहिले
कुनै सपना साकार गर्दैन परदेशले
सुनाउनेले त सुनाएकै हुन ,
मैले सपना देख्नुभन्दा पहिले
धेरै थाेक गुमाउनु सिवाय केही हाेईन परदेश
तर सुनिएन उनिहरूका कुराहरू
बुझिएन उनिहरूका सुझावहरू
र त शिरमा पाली भएकाे म नेपाली
नाँगाे टाउकाे लिएर गाडीएकाे छु !
ठूलाे खाडीमा !

© साैगात गजमेर विश्वकर्मा
-३१ वैसाख २०७३