"म अभागी नागरीक"-कबिता

'म अभागी नागरीक'

                                  By सौगात गजमेर विश्वकर्मा

रहर त मलाई पनि छ देश,
तेरै काखमा
बिहानीकाे चिसाे सिरेटाे पिउने
दिउसाेकाे प्रचण्ड गर्मीमा
तेरै माटाेकाे पानी पिएर धित्त मार्ने
र बेलुकाकाे मधुराे उज्यालाेमा
झ्याउँकिरीकाे साँगितीक माहाेलमा पुगेर
मनका उदेकहरू एउटै गितमा लय हाली-हाली गाउने !

ईच्छा त मेराे पनि छ देश,
बुवाकाे बर्षाैदेखिकाे रित्ताे खल्ति
मेराे दिनभरीकाेकाे पसिनाकाे माेलले भर्ने
दिनरात घाँस दाउरा गरेर
शरीर बेस्सरी दुखेकाे मेरी अामाकाे
ढल्किनासाथ हात गाेडा थिचीदिने
र तात्तिदै चिसीदै गरेकाे मेराे घरकाे चुल्हाेलाई
निरन्तर बाल्ने !

अाकँक्षा त मेराे पनि छ देश,
हरीयाे पासपाेर्टमा जिन्दगी लिएर हिड्नेहरूलाई
गाउमै अाय अार्जनका काम देअाेस् सरकारले
घरघरमा निरन्तर र अटुट बत्तिहरू बलुन
बच्चाहरू पढ्नबाट बन्चित नहुन
बाँच्नेहरू अाैसधीबाट टाढा नरहुन
र कसैले पनि स्तर अनुसार खुम्चिनु नपराेस्
मान्छे -मान्छे बिचमै पनि !

तर देश,
"म भाग्यमानी देशकाे अभागी नागरीक हुँ"
मेरा हत्केलाका रेखाहरू
यतिसम्म अलछिना छन् कि -
मैले जिवनकाे पहिलाे श्वास फेरेकाे मेरै देशमा
बाँच्नका लागि श्वास फेर्न पाउँदिन
सक्दिन यहाँका  मूलहरूकाे पानी
तन्तनी पिउन
र लय हालेर गाउन माैकै मिल्दैन
झ्याउकिरीकाे बथान अनि चाैतारीकाे छेउमा बसेर
पाउँदिन अाफ्नै खाली पेट भर्ने दाैडानले
घरकाे एक अन्जुली खुशि किन्न
किनकी मेराे देश,
जब म विमान चढेर प……र अाए
मेरा ईच्छाहरू त्यतिनै पर भएका छन्
जति दुरी छ म र मेराे घर
मेराे रहरहरू त्यतिनै असिमीत भए
जति समुन्द्रमा पानीकाे गहिराई हुन्छ
र मेराे अाकँक्षाहरू त्यतिनै चुलिदै गयाे
जसरी सरगमाथाकाे शिर ठडिएकाे छ !

अब त ए देश ,
यी हातका ठेलाहरू नियाल्दा त लाग्छ
मेराे पासपाेर्टकाे पहिलाे पानामा रहेकाे मेराे परिचय
सधैका लागि हराएर जाअाेस्
र हराअाेस् मेराे त्यसभित्रकाे तस्विरकाे हुलिया
जसरी गुमाईदिएकाे छ परदेशले
मेरा हजाराै ईच्छा,रहर र अाकँक्षाहरू
याे खाडीकाे गहिराे खाडलमा !

-०९ भाद्र २०७३